هر جای دنیایی دلم اونجاست...

یک.امروز واسه فرشته کوچولو یه جایزه خریدیم و دادیم به مسئول جوایز مسجد تا وقتی اسم بچه ها رو خوند اسم بچه ما رو هم بخونه  و جایزه بگیره.دلیلش هم این بود که به یچه های کوچولو کارت نماز نمیدادن و البته این فقط بچه های کوچولو هستند که با جایزه خوشحال میشن و اگه چیزی دست کسی ببینند دلشون میخواد 

بماند که مادر مجبور شدن به همه حضار توضیح بدن کار خودمون هست و  باور کنین ما نسل در نسل اصلا جایزه ای نبردیم  از این مسجد بابت اینجور کارای دینی فرهنگی!!!

واقعا هم همینه خودم که ماه رمضون بعد از عمری رفتم مسجد. خیلی وقته نمیرم،اوج مسجد رفتنمون با بچه ها دوران راهنمایی واسه محرم بود.تا یاد دارم یه سری فامیلی تکراری و ثابت در هر زمان و جشن مذهبی تکرار میشدن و این سینه به سینه رسیده به بچه ها و نوه هاشون!!!!!!

دو.معلوم نیست این کنگره به ما نیاز داره یا نه،اول که میگن اجباری هست و جزئی از نمره کارورزی هست!بعد میگن به دلخواه هر کسی خواست بیاد!امروز هم کلا گفتن همه باشید!

مقاله ما هم که آماده نشد واسه ارائه تو کنگره،دارم فکر میکنم چه نیازی هست برم؟!

سه.همین!

پی نوشت عنوان:گاهی پرستیدن عبادت نیست با اینکه سر رو مهر میذاری... 

اوج بگیر تو آسمون سیاه شب......