من دنیای سفید ساختم

برای 03.02.01

یه حسی کم کم ریشه دوونده بود تو وجود. هی عمیق تر میشد، تا که دارته به سمت اطمینان می رفت، یهو تردید کل سلولها رو می گرفت. به سمت چنگ زدن به هر چیزی که میشد گفت عقلی و منطقیه، اما تهش دلگرمیه، دلگرمی بابت وجود یک موجود.

تا 03.02.07

که امروز باشه...ریشه محکم شده، تردید کمتر اما نه اینکه نباشه. احساس مداوم اهمیت-پیگیری-توجه-دوست داشتن و دوست داشته شدن-به فکربودن- نگرانی-جذابیت و گهگاهی حسادتی ازاین سمت بابت گذشته ای که در سمت خاصی وجودی نداشتم.

در این بین احکم و وظایف جدید در شغل- ارتباطات دیگر و جدی تر کاری- پی بردن به خوب بودن در نظر افراد مهم شغلی- هماهنگی ها بابت فایل های چاپ و صحافی شده- هماهنگی با بچه ها- هماهنگی بابت آزمون- هماهنگی بابت آزمون مجازی

و

مسافرت نصفه کاره ای که کل برنامه ها رو بهم ریخت. آشنایی با خوبهای شهرستان اردکان و تجربه جدیدی از استان یزد ای که همیشه دلم میخواست بر (البته نه اینجوری!). آماده شدن کم کم برای مشهد و تهران در هفته های آتی انشالله انشالله انشالله.

خلاصه ای از هفته اول اردیبهشت. تمام.

تا داریم پست میذاریم یه پیگیری از مجله پزشکی و ایمیل بکنیم بد نباشه!!! فکر کنم دکتر دیگه گفته ولش کن خودمو خورد نکنم واسه یه جوجه تحصیلات تکمیلی:)

کلید واژه ها: پل بزرگمهر- گل بگیر قهر نباش- باید باهام حرف بزنی- حرفمو پس میگیرم که سکوت نیازه- تضمین نمی کنیم اما سالم و عادی هستین- نیاز به مراقبت و توجه برای ادامه- 12 ظهر 3شنبه- کانال آب ترمینال آبشار- آدمایِ تابعِ جمع- خراب شدن اتوبوس- بارون تند کویری- شبِ کویر- بچه های هلال احمر- صبر کنین و منتظر باشین- اتوبوس کوچولو- به دنبال اسکان- جوجه کباب نفری یه دونه حتی شما دوست تپل- استراحت جهت گذران وقت و تجدید انرژی- اختلاف نظر- ماندن یا رفتن مسئله این است- تصمیم قاطع- تابع قوانین خودم- پیگیری هلال احمر و بهزیستی- میمونم تا صبح خدا بزرگه- به شهر خودمون نزدیکتریم- بلیط بگیر از یزد- میدن خاتمی اردکان وایسا- راننده تا سوار نشید برنمیگرده- آقای تقوی و اون سرایدار جوون مهربون- آبی کاربنی- زود تند سریع چند تا سوغاتی بگیر که مدیون سفر نشی- خوشحال باش که تو راه برگشتی- خبر بده که داری میای تا دل یه نفر دیگم آروم بگیره.

آخیش....رسیدیم بالاخره.